Er woonde eens een Testkabouter, genaamd Wouter, in een kleine gemeenschap, laten we zeggen: Scrumtown. Scrumtown kent nog meer inwoners: Rita de Opperkabouter, Ben de Meesterkabouter, Peer de Beheerkabouter en Sjef, Kaya, Lieke en Toon, de Ontwikkelkabouters. De taak van de kabouters was het renoveren van alle bestaande kabouterhuisjes in Scrumtown en het bouwen van 10 nieuwe kabouterhuisjes voor potentiële nieuwe kabouters.
Rita, de Opperkabouter had bepaald dat eerst de oude huisjes gerenoveerd gaan worden en vervolgens starten met het bedenken en ontwikkelen van de nieuwe huisjes. In de oude huisjes moeten de badkamer en keuken worden vervangen evenals de oude kozijnen. We starten vrolijk met het opstellen van een aantal kabouterverhalen waarin we beschrijven wat de bedoeling precies is.
Wouter, de Testkabouter, stelt voor om dit gezamenlijk te doen met Rita, Peer en 1 van de Ontwikkelkabouters, hij heeft dit al eens eerder gedaan en dat was heel succesvol. De anderen vinden dat echter geen goed idee omdat het dan veel te lang duurt, ze willen gelijk aan de slag.
Wouter stelt ook voor om vooraf te kijken naar de potentiële schades die we zouden kunnen oplopen met onze renovatie acties; is bijvoorbeeld de afvoer wel berekend op de nieuwe regendouches die er moeten komen? De rest is van mening dat ook dit niet nodig is.
Wouter vindt vervolgens tijdens het testen van de regendouche dat de hele badkamer onder water loopt en meld dit aan de Opperkabouter. Die roept vervolgens boos: “wat doe je allemaal onder die douche, sta je soms express op het afvoerputje?” Wouter reageert: “ja, dat putje zit midden onder de douchekop, dus het is lastig om daar niet op te staan tijdens het douchen”. Rita: “Wat heb ik nu aan een Testkabouter, je kost alleen maar tijd en veroorzaakt ellende.”.
Wouter druipt, enigszins geïrriteerd en ook verdrietig en miskend af.
Wat er met het project gebeurt laat zich verder wel voorspellen natuurlijk……
Maar wat gebeurt er met Wouter, onze Testkabouter? We vragen het hem.
Wouter: “Ik doe het ook nooit eens goed”, “Ze hebben ook altijd wel iets aan te merken op mij”, “niemand luistert naar mijn goede ideeën en als het fout loopt, dan heb ik het nog gedaan ook”.
Er gebeuren hier meerdere dingen, waarbij we voor nu alleen kijken naar de specifieke aandachtsgebieden voor Wouter (en niet naar de issues bij en van de overige kabouters):
“Status is de waardering die een individu krijgt door het oordeel van anderen.” (Keltner, 2016).
Uit Wouter zijn uitspraken kun je afleiden dat hij onzeker is geworden is en behoefte heeft aan erkenning en bevestiging. Hierin spelen de principes ‘afkeer van pijn’ en ‘conformisme’ een rol. Hij is op zoek naar een of andere vorm van erkenning.
Wat doet erkenning met ons?
“Gedrag wordt door medewerkers vertoond, omdat het op een of andere manier door anderen wordt beloond of erkend.” (Herrero 2008)
We zien in veel organisaties en teams een gebrek aan erkenning van elkaar waarmee we een cultuur van leren en veranderen tegenwerken. Dit schuilt ook deels in de Nederlandse cultuur waarin we onszelf graag willen wegcijferen. Nu hoeven we niet direct te switchen naar een Amerikaanse cultuur waarin we de hele dag naar elkaar roepen hoe goed we wel niet zijn, want erkenning verhoogt alleen de performance als het ook echt en gemeend is. Het zou echter zeker helpen als we beter naar de ideeën van elkaar zouden luisteren en onze welgemeende erkenning zouden uitspreken naar elkaar.
Voel jij je af en toe ook Wouter, de Testkabouter? Wij bieden een 1-daagse workshop ‘Testers self-defence’ waarin je leert inzicht te krijgen in dit soort situaties en de personen en hun gedrag. Tevens leer je hierin een aantal veranderprincipes concreet toe te passen om de situatie ook te kunnen veranderen.
[1] 50 veranderprincipes, 2019, Janssen en Brouwer, ISBN 9789024427192
Alain Bultink | Managing Director
alain@deagiletesters.nl
06-15361077
Benno Kuipers | Directeur
benno@deagiletesters.nl
06-52600438
Emilie Lamers | Directeur
emilie@deagiletesters.nl
06-15653500